Gazeteci Emrah Çakmak: Gaziantep’te hemen hemen her noktaya yardımların ulaştığını gördüm

Röportaj: Zeynep Asya Arsal

Deprem sadece bir doğa olayı değil aynı zamanda insanların yaşamlarını derinden etkileyen bir olgu. Biz insanlar da bu olgunun en önemli parçalarıyız. Böylesi felaket durumlarında insanların birbirine kenetlenmesi, tek yürek olması, zorluğu üstesinden daha gelinebilir bir hale getiriyor. Bunda, yaşanan yıkımı dünyaya duyuran ve felaketin boyutlarını insanlığa aktaran gazetecilerin emeği çok büyük. CNN Türk muhabiri Emrah Çakmak da bu felakette yaşananları dünyaya aktaran yüzlerce gazeteciden sadece biri. Kendisiyle bölgede olduğu için telefonla röportaj yaptık.

Öncelikle biraz kendinizden bahseder misiniz?

İstanbul Bakırköy’de 1990 yılında doğdum. Aslen Ardahanlıyım. İlkokul, ortaokul ve liseyi İstanbul Başakşehir’de okudum. Üniversite hayatıma ise 2008 yılında Konya Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Gazetecilik Bölümünü kazanarak başladım.

Neden bu mesleği seçtiniz?

Bu mesleği seçerken tamamen puanıma göre tercih yaptım. Gazetecilik bana renkli bir bölüm olarak geldi, daha sonra bir hocam kürsüde metin okumamı istemişti ve bunun aracılığı ile benim yeteneğimi keşfetti ve üniversite televizyonunda çalışarak bu süreci başlattım.

Sizce yıkım yüzyılın felaketi olarak değerlendirilmeli mi?

Evet, 1999 depremini meslek büyüklerimiz anlatırdı ama bu yıkım bence yüzyılın felaketi olarak değerlendirilebilir.

Büyük bir felakette görev aldınız, hangi illerde bulundunuz. Bazı illere yardımın geç gittiği söyleniyor. Bu konuda neler söylersiniz?

Yüzyılın felaketinde görev aldım, Gaziantep bölgesinde görevliydim. Bazı illere yardımın geç gittiği konusunda da genel bir kanı olarak şunu söyleyebilirim, benim gördüğüm birçok yerde hem yardım hem de arama kurtarma ekiplerinin desteği vardı ama nerelere gidip gitmediğini tam olarak bilmiyorum. Gaziantep’te hemen hemen her noktaya yardımın ulaştığını gördüm.

Sizi derinden etkileyen bir kare oldu mu, yaşamın kıymetini anladığınız ve hayata karşı bakış açınızı değiştiren bir an?

Beni en fazla derinden etkileyen şey, ilk depremden hemen 5-6 saat sonra Adıyaman’a indim. Şehre girdim ve bir kare gördüm. Bir enkazın hemen içerisinde yarısına kadar enkaza batmış bir kişi çaresizce kurtarılmayı bekliyordu. Telefon çekmiyor, internet yok, yayın yapamıyoruz ve o sırada 7.6’lık depreme yakalandık. Ölüm korkusu, çalışma isteği, tüm duyguları bir anda yaşadım. Tabii o kişi daha sonra kurtarıldı.

Deprem bölgesinde görev yaptığınız süre içerisinde en çok neye ihtiyaç duyuldu ve olası bir İstanbul depremi için bu konuda insanlara neler önerirsiniz?

Aslında hemen hemen birçok şeye sahiptik, ilk anda çok soğuktu, ihtiyacımızın olduğu her şeyi temin edebildik, en azından Gaziantep’te benim bulunduğum bölge içerisinde. İstanbul depremi için de bir an önce kentin nüfusunun azaltılması ve yapı stoğunun güçlendirilmesi gerekiyor.

Çadır kentlere gittiniz mi, depremzedeler geceyi nasıl geçiriyor, bu konudaki hisleriniz nelerdir?

Çadır kentlere gittim, gezdim, gördüm. Çok zor şartlardalar ama bir gece bile kalma imkânım olmadı.

Değerli vaktinizi ayırdığınız için teşekkür ederim. Son olarak eklemek istediğiniz bir şey var mı?

Sizlere başarılar diliyorum. Gazetecilik parayla yapılacak bir meslek değildir, sevmek gerekiyor.